In deze afscheidsklap zal ik rapporteren over een reeks resultaten. De bedoeling is een overzicht te geven, zodat de mensen weten wat ze best lezen, eerder dan een afgewerkte uiteenzetting. 1. Toepassing: veralgemening van Hintikka's verklaringsmodel (The Theory of the Process of Explanation Generalized to Include the Inconsistent Case - tekst af). Het belangrijkste resultaat is dat het hier een veralgemening in sterke zin is. (i) De eisen die Hintikka oplegt aan een verklaring worden herformuleerd op een manier die equivalent is mbt de klassieke logica. (ii) In Hintikka's interrogatief model wordt de klassieke logica vervangen door ACLuN2. (iii) De herformuleerde eisen samen met het zo vervangen interrogatief model leveren precies dezelfde resultaten op als Hintikka's model in het consistente geval, en leveren aantoonbaar de gewenste resultaten op in het inconsistent geval. 2. Vooruitlopende dynamiek: de vervaging van deductieve en heuristische stappen (ontwerp). Door voorwaardelijke stappen toe te laten in een klassiek (of ander) bewijs, bekomen we technisch gezien bewijzen waarin gemarkeerde voorwaardelijke stappen toelaten op een zinnige manier vooruit te lopen op deductieve stappen. Interessant is dat hierdoor de heuristische stappen, die nu buiten het bewijs moeten verlopen, tot het bewijs behoren. De scheiding tussen deductieve en heuristische stappen vervaagt hierdoor: het hangt af van het formaat of iets een heuristische of een deductieve stap is. Dit is o.m. relevant voor opvattin-gen over abductie, voor Hintikka's interrogatief model, ... Het houdt ook verband met subbewijzen. Interessant is na te gaan wat een efficiente en natuurlijke heuristiek is in dit bewijsformaat (dat een deel van de traditionele als heuristisch gekarakteriseerde stappen incorporeert). Achterliggende bedoeling is uiteraard een beter inzicht te krijgen in vormen van 'natuurlijk denken' (waarin het onderscheid tussen deductie, voorwaar-delijke deductie (subbewijzen) en heuristiek bijzonder vaag is). 3. Compatibiliteit (The Adaptive Logic of Compatibility, met Joke Meheus, tekst af). Dit is het eerste uitgewerkt resultaat over een ampliatieve adaptieve logica. Het traditionele schema (onderlimiet logica, bovenlimiet logica, strategie) blijft behouden, maar de onderlimiet logica is nu de klassieke (voor de technisch handigheid wordt S5 gebruikt). Los van enkele moeilijke metatheorema's is de uitwerking een directe uitloper van inconsistentie-adaptieve logica's. Als neveneffect komt een interessante S5-semantiek uit de bus (die metabewijzen veel gemakkelijker maakt dan de Kripke semantiek). 4. Directe bewijstheorie voor Rescher-Manor gevolgrelaties (Direct Dynamic Proofs For the Rescher--Manor Consequence Relations: The Flat Case, met Timothy Vermeir, tekst in voorbereiding). De inzichten uit mijn ACLuN-reconstructie van deze gevolgrelaties (Free, Strong, Argued, C-Based, Weak) maken het mogelijk directe bewijstheorieen te formuleren (waarin geen paraconsistente negatie meer voorkomt -- alles klassiek dus, maar wel adaptief). Dit resultaat is belangrijk omdat het op zijn beurt toelaat het 'prioritized' geval rechtstreeks aan te pakken en ook voor standaard niet-monotone logica's een dynamischebewijstheorie te ontwerpen. 5. Abductie (Adaptive Logics for Abduction, met Joke Meheus, tekst bijna af). Ons beperkend tot abductie van singuliere feiten, krijgen we enkele mooie alternatieven die precies opleveren wat gewenst is, zowel mbt verklaringen (het genereren van mogelijke premissen) als met betrekking tot actie. 6. Relaties tussen modale logica, ambiguiteitslogica en paraconsistente logica (On the Remarkable Correspon-dence between Paraconsistent Logics, Modal Logics, and Ambiguity Logics, tekst af). Het gaat hier om neveneffecten van gericht onderzoek. Hier worden een aantal komieke resultaten vermeld. Een paraconsistente logica waarin S5 definieerbaar is. Paraconsistente logica's die definieerbaar zijn vanuit S5. In Ambiguiteitslogica (veralgemening van idee van Guido Vanackere) is S5 definieerbaar, maar zijn ook paraconsistente logica's definieerbaar die niet vanuit S5 definieerbaar zijn. Tenslotte worden voorbeelden gegeven van inconsistentie-adaptieve logica's die precies dezelfde functie vervullen als ampliatieve adaptieve logica's gebaseerd op S5, maar die dit op een totaal andere manier doen dan deze laatste (er is geen vertaalmogelijkheid van de weg, maar de uitkomst is dezelfde). Dit alles leidt tot meer problemen dan oplossingen, maar het zijn wel fascinerende problemen en er zijn enkele