1. Waarheid en bewijsbaarheid als partiele predikaten. We beschouwen informele bewijsbaarheid en waarheid als primitieve partiele predikaten en formuleren Kripkeaanse inductieve definities voor deze noties. Vervolgens onderzoeken we de logische interactie tussen de extensie van het waarheidspredikaat en de anti-extensie van het bewijsbaarheidspredikaat. 2. Paradoxen voor tijdslogica (samen met dr. Hannes Leitgeb, Universiteit Salzburg) We onderzoeken systemen van tijdslogica die enkel hierin van "klassieke" tijdslogica's verschillen dat de temporele noties als predikaten worden behandeld in plaats van als operatoren. Naar analogie met werk van Montague en Kaplan over de begrippen noodzakelijkheid en kenbaarheid, blijken de resulterende systemen van tijdslogica paradoxaal te zijn. De resulterende paradoxen zijn verwant met, maar niet identiek aan, de leugenaarsparadox en de 'paradox of the knower'. 3. Platonistisch formalisme: Wiskundigen in het algemeen, en verzamelingentheoretici in het bijzonder, lijken vaak zowel (naieve) platonisten als formalisten te zijn over wiskundige theorieen. Ik tracht te verdedigen dat dit een coherente houding kan zijn.